Wstęp

Naszym marzeniem jest, aby nikt nie był pozbawiony szansy na wejście do kościoła. Problemy z poruszaniem się nie powinny nikogo dyskwalifikować w podejmowaniu praktyk religijnych ani pozbawiać możliwości przynależności do wspólnoty.

Historia poznańskiego kościoła pw. św. Franciszka Serafickiego sięga XV wieku. Wtedy to, chcąc uniknąć zalania przez Wartę, zaprojektowano wejście po bardzo wysokich schodach. Schodach, które do dziś bronią dostępu niektórym osobom... Niepełnosprawność ruchowa, problemy z poruszaniem się wynikające z choroby czy podeszłego wieku, jak również wózek dziecięcy uniemożliwiają przekroczenie progu świątyni. Co więcej, stanowi to problem nie tylko parafian.

W kościele odbywa się całodzienna Adoracja Najświętszego Sakramentu (co więcej, w kaplicy Matki Bożej Loretańskiej, którą nawiedzając w tym roku liturgicznym, można uzyskać odpust zupełny). Franciszkanie służą również w konfesjonałach, w dni powszednie odprawiane są cztery Msze Święte (w niedziele odpowiednio więcej). To tutaj co roku odbywa się wyjątkowe nabożeństwo Akademickich Gorzkich Żali, a w okresie Adwentu buduje się największy w Europie Żłóbek. Działa tu też wiele wspólnot, które zrzeszają nie tylko parafian. Należałoby też wspomnieć, że kościół to budynek zabytkowy przyciągający turystów odwiedzających Poznań. Z tych właśnie przyczyn istnieje potrzeba, a wręcz konieczność dostosowania kościoła w taki sposób, aby nikt nie był pozbawiony do niego dostępu.

Niestety klasztor nie dysponuje wystarczającymi środkami ani nie ma możliwości ubiegania się o nie ze środków publicznych, dlatego zrodził się pomysł przeprowadzenia akcji crowdfundingowej będącej jedyną szansą na realizację przedsięwzięcia.

Opis projektu

Kościół franciszkański słynie z wielu inicjatyw. To właśnie tutaj odbywa się wyjątkowe nabożeństwo Akademickich Gorzkich Żali. Tutaj też co roku powstaje największy w Europie żłóbek. Ale przede wszystkim można tu spotkać żywego Boga. Niestety wszelkie trudności z poruszaniem się pozbawiają wielu wiernych tej możliwości. Dlatego też zrodził się pomysł dostosowania kościoła poprzez montaż windy zewnętrznej. Winda ta będzie zamontowana z boku kościoła. Dzięki niej już nikt nie będzie musiał rezygnować z wejścia do środka, prosić przypadkowych przechodniów o pomoc (którzy w danym momencie mogą akurat tamtędy nie przechodzić i czasem trzeba poczekać kilkanaście minut, zanim nadejdzie pomoc) ani decydować się na karkołomne wnoszenie wózka czy balkonika po wysokich i stromych schodach w pojedynkę.

Montaż windy będzie kamieniem milowym, jeśli chodzi o inkluzję. Bo choć wspólnota jest niezwykle otwarta, bariery architektoniczne uniemożliwiają pełne włączenie. Umożliwi ona również turystom odwiedzającym miasto podziwiać piękno architektury kościoła przy jednoczesnym obcowaniu z sacrum. Starsze osoby, tak licznie zamieszkujące okolice, nie będą już musiały wybierać innego kościoła. Rodziny z dziećmi będą w końcu miały szansę zaszczepiać swoim pociechom wiarę. Kościół franciszkański słynie z wielu inicjatyw. To właśnie tutaj odbywa się wyjątkowe nabożeństwo Akademickich Gorzkich Żali. Tutaj też co roku powstaje największy w Europie żłóbek. Ale przede wszystkim można tu spotkać żywego Boga. Niestety wszelkie trudności z poruszaniem się pozbawiają wielu wiernych tej możliwości. Dlatego też zrodził się pomysł dostosowania kościoła poprzez montaż windy zewnętrznej. Winda ta będzie zamontowana z boku kościoła. Dzięki niej już nikt nie będzie musiał rezygnować z wejścia do środka, prosić przypadkowych przechodniów o pomoc (którzy w danym momencie mogą akurat tamtędy nie przechodzić i czasem trzeba poczekać kilkanaście minut, zanim nadejdzie pomoc) ani decydować się na karkołomne wnoszenie wózka czy balkonika po wysokich i stromych schodach w pojedynkę. Montaż windy będzie kamieniem milowym, jeśli chodzi o inkluzję. Bo choć wspólnota jest niezwykle otwarta, bariery architektoniczne uniemożliwiają pełne włączenie. Umożliwi ona również turystom odwiedzającym miasto podziwiać piękno architektury kościoła przy jednoczesnym obcowaniu z sacrum. Starsze osoby, tak licznie zamieszkujące okolice, nie będą już musiały wybierać innego kościoła. Rodziny z dziećmi będą w końcu miały szansę zaszczepiać swoim pociechom wiarę.

Cel

Celem projektu jest zebranie kwoty 200 000 PLN na zamontowanie windy zewnętrznej, która umożliwi wszystkim bez wyjątku dostanie się do świątyni. W pierwszym etapie kampanii chcemy zebrać połowę potrzebnych środków. Tak naprawdę chodzi więc o szansę dla osób, dla których schody stanowią wyzwanie. Szansę, na którą zasługuje każdy. Szansę spotkania z Bogiem i drugim człowiekiem. I w końcu szansę doświadczenia Miłości przez duże „M”. Tej samej, która łączy, a nie dzieli. Tym samym projekt, z pozoru nastawiony na potrzeby tych, którzy dziś z różnych przyczyn nie są w stanie pokonać schodów, staje się adresowany do tych, którzy nie mają z tym trudności. Mamy nadzieję, że projekt zwróci również uwagę na konieczność dostosowywania budynków sakralnych, co, choć coraz powszechniejsze, nadal stanowi problem, również w większych miejscowościach.

Autor / zespół projektowy

o. Maciej Krzysztof Olszewski – gwardian poznańskiego klasztoru franciszkanów.

Anna Ślebioda – zaangażowana w jedną ze wspólnot działających przy klasztorze, z racji własnej niepełnosprawności zaangażowana w różne inicjatywy sprzyjające włączeniu społecznemu, zawodowo i naukowo również związana z zagadnieniem niepełnosprawności.

Klasztor i parafia pw. św. Franciszka Serafickiego

Nagrody

W dzisiejszych czasach zwykło się pytać: „Co z tego będę miał?”. Wspierając ten projekt, zyska się przede wszystkim wdzięczność beneficjentów. Poza tym każdy przyczyni się do budowania społeczeństwa włączającego, w którym jest miejsce dla każdego.

W podziękowaniu za wszelkie okazane dobro obiecujemy modlitwę. W klasztorze regularnie odprawiane są też msze święte w intencji dobrodziejów. 

Dlaczego chcemy zrealizować ten projekt?

Naszym marzeniem jest, aby nikt nie był pozbawiony szansy na wejście do kościoła i aby „dostępność” naszej wspólnoty parafialnej realizowała się również na poziomie architektonicznym. Marzymy o tym, aby schody nie były przeszkodą na drodze pielęgnowania wiary. Chcemy budować mosty między ludźmi, a przez schody pozostają one zburzone. Problemy z poruszaniem się nie powinny nikogo dyskwalifikować w podejmowaniu praktyk religijnych ani pozbawiać możliwości przynależności do wspólnoty. Pragniemy przemówić ustami tych, których głos jest często słabiej słyszalny. Tych, o których wspomina Jezus mówiąc: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”.